Projectleiderschap

Zoals voor veel managementboeken is het idee voor Projectleiderschap ontstaan in de praktijk. De auteurs houden zich dagelijks bezig met projectmanagement en coachen en trainen onder andere opdrachtgevers, projectmanagers en projectteams. Naar hun gevoel heerst er te vaak een cover your ass-cultuur in projecten, waarbij verantwoordelijkheden uit de weg worden gegaan om er maar voor te zorgen dat iemand niets kan worden verweten. De auteurs zijn ervan overtuigd dat het nemen (en geven!) van verantwoordelijkheden door en aan de geschikte personen een belangrijk onderdeel is van goed projectmanagement, en dat is dan ook de rode draad door dit boek. De auteurs stellen daarnaast in het voorwoord dat het boek zeker niet compleet is, maar tijdens het lezen van het boek is al snel duidelijk dat er in elk geval een poging is gedaan om zo compleet mogelijk te zijn. Alle relevante aspecten van projectleiderschap komen aan bod, waarbij zowel aandacht wordt besteed aan de ‘harde’ als de ‘softe’ kanten van het vak. De auteurs gebruiken daarbij zo’n beetje alle bekende theorieën en modellen die gangbaar zijn voor dit vakgebied. Aan deze aanpak kleven ook wat nadelen. Ten eerste leest het boek soms als een opsomming van modellen, waarbij de samenhang niet altijd even duidelijk naar voren komt. Dit maakt de stof hier en daar wel erg droog en Projectleiderschap is naar mijn mening dan ook geen boek om ontspannen te lezen. Daar staat tegenover dat er wel regelmatig gebruik wordt gemaakt van verhelderende figuren en verhalen uit de praktijk. Ten tweede mist het boek mijns inziens hier en daar wat diepte. De auteurs proberen zoveel theorie te behandelen dat er eigenlijk op niet één onderwerp diep kan worden ingegaan. Zo moet de Scrum-techniek het doen met één korte paragraaf van in totaal één bladzijde, terwijl dit in heel veel bedrijven de standaard is geworden (en niet alleen bij softwareontwikkeling, in tegenstelling tot wat de auteurs stellen). Na lezen van het boek blijft het gevoel bestaan dat Dierick en Van der Lee beter bepaalde onderwerpen helemaal niet hadden kunnen behandelen, zodat andere onderwerpen meer ruimte hadden kunnen krijgen. Waar aan het einde van het boek uiteindelijk wel wat meer aandacht aan wordt besteed zijn de projectmanagementmethoden PRINCE2 en PMBoK; twee methodes waar de schrijvers duidelijk thuis in zijn. Door het uitgebreide en brede karakter van het boek denk ik dat het zeer geschikt is voor de beginnende projectleider om een goed beeld te krijgen van het vak en alle aspecten die daarbij komen kijken, plus modellen die zich in de praktijk hebben bewezen om een project goed te leiden. Daarnaast zou ik het boek ook aan kunnen raden aan projectleiders die al een tijdje meelopen maar vastlopen op een bepaald aspect van het vak en willen weten welke theorieën en modellen er bestaan die daarbij zouden kunnen helpen. Bij behoefte aan meer diepgang zijn er voor elk onderwerp wel weer andere boeken te vinden die over precies dat aspect meer de diepte in gaan.