‘Het kost al gauw drie weken om een goede geïmproviseerde toespraak voor te bereiden,’ schijnt de Amerikaanse schrijver én spreker Mark Twain ooit te hebben gezegd. Zijn woorden doen denken aan de beroemde Almeloër Herman Finkers. ‘De leukste grappen blijven de spontane, niet-bedachte grappen. Maar ja, bedenk ze maar eens.’ Lezend in Echte leiders gebruiken geen powerpoint van Christopher Witt doe je goede ideeën op voor je volgende toespraak.

In Uitglijers!, met als ondertitel ‘waarom we fouten maken en hoe we ze kunnen voorkomen’, presenteert onderzoeksjournalist Joseph Hallinan een groenbak vol bananenschillen. Fouten en ongelukken zitten vaak in een klein hoekje. Zijn boek is een grabbelton vol wetenswaardigheden en feitjes. Wie slim is, kan van Hallinan leren hoe hij enkele van die fouten voorkomt.

In de zorg wordt nogal eens verzucht: ‘Iedereen is met me bezig, maar niemand ziet me staan.’ In zijn boek THOMAShuis – Hoe zorg ook kan laat Hans van Putten hiervan een aantal sterke staaltjes zien. Maar hij vertelt vooral over het antwoord dat hij verzon. En dat is het spannende verhaal over de Stichting Thomashuizen Nederland, die kleinschalige woonvoorzieningen biedt aan verstandelijk gehandicapten.

Niet kapitaal of grondstoffen of kennis zijn schaars. Maar de kwaliteit van de medewerkers. Volgens Donald Kalff valt of staat het succes van een onderneming met het vermogen van managers om mensen adequaat te laten samenwerken. In zijn nieuwste boek Modern kapitalisme schetst Kalff een alternatief ondernemingsmodel dat expliciet ruimte biedt voor betere samenwerking.

Het nostalgische fotoboek Zat ik maar op kantoor van Martine van Rooijen geeft vertederende beelden van hoe het leven vroeger op kantoor was. Met hun gezicht in de plooi kwijten de kantoormensen (m/v) zich plechtig van hun taak. De beelden maken nieuwsgierig naar de grote ontwikkeling van het kantoorleven. Die nieuwsgierigheid wordt echter niet bevredigd.

Hij wordt de Warren Buffett van het fondsenwerven genoemd, zo staat er op de achterflap van Karel Claes’ boek ’t Is voor het goede doel, met als passende ondertitel ‘hoe efficiënt fondsen werven’. Volgens diezelfde achterflap zamelde Claes 600 miljoen euro in voor goede doelen en geeft hij in dit boek na dertig jaar al zijn geheimen prijs.

Het is genoegzaam bekend dat de twee economische grootmachten van de toekomst China en India zijn en dat er daarom veel in de wereld gaat veranderen. Maar het is minder bekend hoe de Aziatische intelligentsia over het Westen denkt. Op provocerende wijze geeft Kishore Mahbubani daarvan een indruk in zijn boek De eeuw van Azië.

Een gordijn voor je gezicht houden en je vervolgens aan het publiek voorstellen? Dat werkt! De recensent van dienst besloot na het lezen van Een goed verhaal van Susanne Gerritsen een oud gordijn als ‘attentum’ te gebruiken bij een lezing die ze moest houden. Vrijwel meteen snapten de toehoorders dat hun organisatie niet meer bescheiden achter de schermen moest opereren, maar haar werk beter over het voetlicht moest brengen.

Niall Ferguson zag hoe het financiële drama, dat als ‘kredietcrisis’ al maanden de krantenpagina’s domineert, zich de laatste jaren langzaam ontvouwde en deed daarvan erudiet verslag. De Schot, onder meer hoogleraar aan de prestigieuze Harvard Business School en biograaf van de Rothschild-bankiers, is een vermaard historicus. Geld is zijn specialiteit. Zijn recent verschenen boek heet Het succes van geld.

‘Een kind is geen autodidact. (..) Wie niks weet en slecht schrijft of rekent, is ook op internet een dolende sukkel.’ De boodschap van Aleid Truijens in Wij eisen les! is duidelijk: goed onderwijs betekent dat leraren in plaats van computers kennis overdragen. Bovendien: ‘Een school is geen bedrijf, een leerling geen klant.

Moed is niet alles. Kijk naar de erfenissen van moedige mannen als George W. Bush of Rijkman Groenink. Moed vraagt om een context van veiligheid, schrijven Fons Trompenaars en Ed Voerman in Grenzeloos leiderschap. Zij breken een lans voor de dienend-leider. Bij de dienend-leider gaat het niet om macht of om geld. Maar om de vraag wat mensen nodig hebben en wat hij kan doen om ervoor te zorgen dat ze dat krijgen.

De tijd dat alleen circusartiesten in tenten werkten, ligt ver achter ons. Tegenwoordig werkt iedereen graag bij een leuke tent. In haar boek Waartoe is deze tent op aarde? inventariseert en analyseert freelance journalist Carien Overdijk moderne kantoortaal. Tent (liefst voorafgegaan door leuke of kekke) is overigens jargon voor een goed draaiend bedrijf.

Wie wordt er niet nieuwsgierig van de titel Waarom zouden we doodgaan? Waarom verzint iemand in hemelsnaam zo’n vraag? Maar vooral: hoe beantwoordt hij hem? Mathieu Weggeman verweeft in Waarom zouden we doodgaan? op zijn eigen onnavolgbare wijze ernst en spel. Met als resultaat een intrigerend én inspirerend boek.