Als een goed spel gekenmerkt wordt door een stimulerende vormgeving en een rijkdom aan materialen, dan is Het grote kernkwaliteitenspel van Daniel Ofman een goed spel. Ga maar na: het zit in een fraaie, veelkleurige doos en bevat behalve een spelbord 3 dobbelstenen, 40 kaarten met beschrijvingen van alledaagse situaties, 6 sets van 6 kaarten met gevarieerde opdrachten (218 in totaal), 80 kaartjes met kwaliteiten of uitdagingen en 80 kaartjes met valkuilen of allergieën. Plus nog 4 kaarten met speeltips. Naast dit alles hebben goede spellen ook een spanningselement – je moet kunnen winnen – en ook aan die voorwaarde voldoet ‘Stel je eens voor!’ Kopen dus, zou je zeggen. Maar die conclusie is wat voorbarig.

Als serieus boekbespreker ben je voortdurend op zoek naar de juiste balans tussen niets ontziende eigenwijsheid en gepaste nuancering. Daarvan werd ik me weer eens bewust toen ik het boek Praktisch Lean Management van Bas Lohman en Jeroen van Os onder ogen kreeg. ‘Don’t judge a book by the cover.’ Of titel in dit geval!

Het gaat misschien wat ver om van een Babylonische spraakverwarring te spreken, maar dat het hoger onderwijs en het bedrijfsleven elkaar maar moeilijk verstaan, is toch wel zeker. Waar komen anders al die klachten over het niveau van afgestudeerde HBO’ers en academici vandaan? Die gaan nog niet eens zozeer over de kennis die ze van school hebben meegebracht. ‘Maar je kunt er nog zo weinig mee,’ verzucht het bedrijfsleven te vaak als er weer een kersverse schoolverlater is aangenomen.

Ben ik te streng als ik zeg dat ieder nieuw boek iets moet toevoegen aan wat er al op het desbetreffende vakgebied gepubliceerd is? Dat vind ik namelijk wel. Een nieuw boek over projectmanagement bijvoorbeeld moet mij nieuwe inzichten, evaluaties, modellen of benaderingswijzen aanreiken, zodat het een eigen plaats in mijn toch al overvolle boekenkast verdient. Nu valt het niet mee om over projectmanagement nog iets te schrijven wat niet eerder in boekvorm is verschenen, maar de auteurs van Effectief sturing geven aan projecten lijken daar toch in te zijn geslaagd. Het boek belooft namelijk ‘praktische handvatten voor opdrachtgevers’. En daarover is bij mijn weten nog niet eerder geschreven; althans niet zo expliciet. De benadering lijkt dus alleszins relevant.

Stardom is nog steeds een diep gekoesterde wens van veel mensen. Hoe is anders de mateloze populariteit te verklaren van televisieprogramma's als Idols, Hollands next top model en ga zo maar door. In hoeverre deze ambitie - een ster te worden - ook onder professionals op diverse niveaus actueel is, weet ik eerlijk gezegd niet. Maar voor wie daar wel van droomt, is er nu een bijzonder aardig spel verkrijgbaar met de toepasselijke titel 'Sterrenteam'. Rita Bakker en Nettie Aarts helpen u uw ster te laten schijnen, misschien wel helderder dan de weerbarstige praktijk van alledag mogelijk maakt.

Stardom is nog steeds een diep gekoesterde wens van veel mensen. Hoe is anders de mateloze populariteit te verklaren van televisieprogramma's als Idols, Hollands next top model en ga zo maar door. In hoeverre deze ambitie - een ster te worden - ook onder professionals op diverse niveaus actueel is, weet ik eerlijk gezegd niet. Maar voor wie daar wel van droomt, is er nu een bijzonder aardig spel verkrijgbaar met de toepasselijke titel 'Sterrenteam'. Rita Bakker en Nettie Aarts helpen u uw ster te laten schijnen, misschien wel helderder dan de weerbarstige praktijk van alledag mogelijk maakt.

'Implementatiekunst' gaat over veranderen en dat maakt het al op voorhand tot een interessant boek. Want veranderingen zijn aan de orde van de dag. Organisaties en mensen veranderen voortdurend en als vanzelf. 

Merkmanagement of, meer sexy geformuleerd, brandmanagement, is een van de onderwerpen die zich al jaren in een toenemende belangstelling mogen verheugen. Er verschijnen momenteel tientallen publicaties op dit gebied. Er verschijnt echter een stuk minder 'ambachtelijke literatuur' over merken. Daarmee bedoel ik boeken waarin je kunt lezen hoe je een merk bouwt of, allereerst, positioneert. 'Positioneren' van Rik Riezebos en Jaap van der Grinten vult deze leemte.

'Sportmarketing' van Jolanda Colijn en Robert Kok is een studieboek, geschreven voor studenten aan hbo-opleidingen die te maken hebben met sport en actieve vrijetijdsbesteding; bijvoorbeeld de opleiding Speco (Sport Economie en Communicatie) van Fontys in Tilburg, waar beide auteurs als docent sportmarketing werkzaam zijn. 'Sportmarketing is een relatief nieuw vakgebied', meldt de tekst op de achterflap en dat klopt.

Als je van de zee houdt, is er geen mooiere provincie dan Zeeland. Daar hebben we (inderdaad, ik ben een Zeeuw in hart en nieren) alles wat ons hartje begeert: kilometerslange stranden, prachtige duinlandschappen, jachthavens, sportvisserij en natuurlijk de horeca die alles omlijst (met in Sluis een van 's lands beste restaurants). Maar hoe aantrekkelijk is Zeeland als je minder affiniteit met het water hebt? En dan heb ik het alleen nog maar over Zeeland-vakantieland, terwijl er bij ons natuurlijk ook wordt gewoond en gewerkt. Hoe is ons imago onder woning- en werkzoekenden van elders?

Het zijn verwarrende tijden voor Het Merk. Er zijn nog steeds genoeg marketeers die beweren dat Het Merk het meest waardevolle bezit is van iedere onderneming. Maar er is ook scepsis en die klinkt luider en luider. Met name het huidige merkdenken zou ontoereikend zijn; te opportunistisch, al wordt dat niet met zoveel woorden gezegd. 

De student die ingewijd wilde worden in de wereld van merkenmanagement, had tot nu toe eigenlijk alleen Riezebos' 'Merkenmanagement' tot zijn beschikking. Een brede inleiding waarin vrijwel alles te vinden is wat je over het onderwerp moet weten; met gepaste diepgang. Over branding is natuurlijk veel meer gepubliceerd, maar al die boeken missen toch vaak de overzichtelijkheid, volledigheid en toegankelijkheid van dit boek.

Waarom een boek uitgeven wanneer de auteur niets nieuws te melden heeft? Die vraag drong zich op bij het lezen van de nieuwste Kotler, getiteld 'Tien doodzonden van marketing. Waarschuwingssignalen en oplossingen'. Op het antwoord hoefde ik overigens niet lang te wachten, dat wordt al in de inleiding van het boekje gegeven. Het is zelfs de allereerste zin: 'Marketing staat er slecht voor. Niet de marketingtheorie, maar de marketingpraktijk.' En daarmee ben ik het helaas van harte eens.

'Manager verkiest cv boven brief', kopt een nummer van Management Team dat ik onder ogen kreeg. Onderzoek heeft uitgewezen dat in meer dan tachtig procent van selectieprocedures het cv van de sollicitant 'in belangrijke mate' meetelt. 

'Manager verkiest cv boven brief', kopt een nummer van Management Team dat ik onder ogen kreeg. Onderzoek heeft uitgewezen dat in meer dan tachtig procent van selectieprocedures het cv van de sollicitant 'in belangrijke mate' meetelt. Dat betekent niet dat selecteren steeds meer op 'speed dating' gaat lijken; werkervaring en motivatie blijken namelijk de belangrijkste criteria op grond waarvan iemand al dan niet wordt uitgenodigd voor een vervolggesprek (en uiteindelijk het ondertekenen van een contract). 

Onder de noemer 'vergroot je persoonlijke effectiviteit' zijn al diverse boeken verschenen. Boeken waarin het thema 'persoonlijke effectiviteit' vanuit een 'branding' perspectief wordt bekeken: de mens als merk. Het beste voorbeeld van dit 'subgenre' vind ik nog steeds het boekje 'Personal branding. Naam maken als professional' van Frank Kwakman. Binnen een duidelijk omschreven kader - de onmiskenbare relatie tussen reputatie en succes - beschrijft Kwakman hoe je je als professional in positieve zin kunt onderscheiden (en het succes kunt boeken dat je nastreeft).

'Zo Wijnberg, dus jij dacht dat je met 'Ik kijk dwars door je heen' een boek geschreven had dat de moeite van het aanschaffen waard is. Je noemt het toch niet voor niets 'een aanrader voor iedereen die zijn psychologische intelligentie wil vergroten'.' 'Nou, die tekst is niet van mij hoor. Die heeft iemand van de uitgeverij gemaakt.' 'Dus jij vindt het boek helemaal geen aanrader, als ik het goed begrijp.' 'Zo bedoel ik het nou ook weer niet. Natuurlijk vind ik het best aardig. Leuk uitgevoerd ook, met die Sigmund-illustraties.' 'Maar spreken van 'een aanrader' gaat je te ver.'

Maatwerk leveren lijkt al enkele jaren voor steeds meer organisaties dé voorwaarde om te kunnen overleven. Dat geldt niet alleen voor bedrijven in de profitsector, ook zorgleveranciers zijn in rap tempo bezig confectie te verruilen voor een meer individuele(re) invulling van hun aanbod. Het resultaat wordt ook wel 'cafetariamodel' genoemd: de cliënt kan uit het aanbod kiezen wat hem het beste past.

Duidelijkheid is voor mij een van de belangrijkste kwaliteiten van vakliteratuur. Een boek moet je nog voor het lezen vertellen wat je kunt verwachten. Natuurlijk moeten die verwachtingen vervolgens ook worden waargemaakt, maar dat lijkt me weinig meer dan een open deur. Zo bekeken verdient 'Verstand van de klant' van de Duitse auteurs Christian Homburg en Ruth Stock een dikke voldoende. Het boek kreeg de ondertitel 'Een praktische gids voor de klantgerichte medewerker' mee en die belofte maakt het ruimschoots waar. Het staat niet alleen vol met herkenbare voorbeelden en heldere schema's, maar biedt de lezer ook een groot aantal instrumenten waarmee klantgerichtheid gemeten en verbeterd kan worden. Zelfs schema's voor coachingsgesprekken en trainingsbijeenkomsten ontbreken niet.

Vraag iemand die een beetje belezen is op het gebied van verandermanagement naar zijn persoonlijke Top 3 en u zult daar geheid een of meer van de volgende titels tegenkomen: 'Verandermanagement' (Mastenbroek), 'Leiderschap bij verandering' (Kotter), 'De bedrijfscultuur als ziel van de onderneming' (Schein), 'Diepgaande verandering' (Quinn) en 'Leren veranderen' (De Caluwé). In de mijne staat daar sinds kort ook het boekje 'Van Weerstand naar Veranderingsbereidheid' van Metselaar en Cozijnsen bij. Het is voor het eerst in 1997 verschenen en beleefde onlangs zijn vierde druk. Dat is voor zo'n onopvallend werkje voorwaar een uitstekende prestatie. Goede wijn behoeft blijkbaar inderdaad niet steeds een krans.