Ik stond in een studio om video’s op te nemen over managers en hun communicatie. Eén van de video’s begon ik met het vertellen over de uitdaging van managers vandaag de dag. De belangrijkste uitdaging: krachtig leiding en richting geven met ruimte voor de autonomie van de medewerker. Klinkt als een paradox toch? En dat is waar ‘De kunst van niet kiezen’ over gaat.

Eline Splinter schreef met ‘Ligt het aan mij, of hoe zit het?’ een origineel werk over persoonlijke en professionele ontwikkeling, en ze koos daarvoor een verhalende vorm die meteen opvalt. Geen droge theorie, geen afvinklijstjes of managementtaal – maar een romanachtig zelfhulpboek, waarin je als lezer wordt meegenomen in het leven van Hugo.

In ‘Als alle breinen leren’ benadrukt Saskia Schepers hoe belangrijk het is om neurodiversiteit niet als beperking te zien, maar als verrijking voor de schoolomgeving. Met praktische checklijsten, breinprofielen en herkenbare voorbeelden biedt ze ouders, kinderen en docenten handvatten om alle breinen optimaal tot leren te brengen. In haar recensie legt Ria van Dinteren uit hoe dit boek een brug slaat tussen theorie en praktijk.

Wat als leidinggeven niet draait om het maken van keuzes, maar juist om het durven laten? In ‘De kunst van niet kiezen’ laat Danny Mullenders zien hoe leidinggevenden ruimte kunnen scheppen voor inzicht en groei door niet direct te sturen. In zijn recensie deelt Eric van Arendonk zijn inzichten.

Psychologische veiligheid blijft een lastig, maar cruciaal thema op de werkvloer. In ‘Hoe ontwikkel je een psychologisch veilig klimaat?’ laat Orly Polak zien hoe je die veiligheid in teams bevordert — zonder vage theorieën, maar met praktische inzichten. In zijn recensie reflecteert Henk Jan Kamsteeg op haar boodschap.

In een tijd waarin organisaties steeds meer op snelheid en efficiëntie draaien, pleit Elke Gybels in ‘Verlangzamen’ voor een herwaardering van rust, reflectie en menselijkheid. Recensent Nico de Leeuw ontdekt hoe deze benadering niet alleen onszelf, maar ook ons werk en leiderschap kan veranderen.

Lennard Toma heeft met ‘Survivalgids voor de eenzaamste eeuw’ een vermakelijk en inhoudelijk boek geschreven over het aangaan van verbindingen — zeker niet alleen om eenzaamheid te verminderen, maar om echt contact te maken met jezelf en anderen. Na het in een eerdere fase gelezen te hebben, was ik onder de indruk van de vooruitgang die het boek heeft geboekt, zowel qua diepgang als breedte.

In ‘Bye bye bullshit’ trekt Richard Engelfriet van leer tegen onzin. Net als in eerdere boeken schrijft hij over bedenkelijke claims rondom management en organisaties, maar in dit boek breidt hij het uit naar… nou ja, alles eigenlijk.

Wat als het niet aan het kind ligt, maar aan het systeem? In ‘Als alle breinen leren’ laat Saskia Schepers zien hoe het onderwijs radicaal anders kan én moet om écht inclusief te worden. In haar recensie bespreekt Hendrika Willemse-Vreugdenhil waarom dit confronterende en hoopvolle boek iedereen in het onderwijs aangaat.

Wat betekent het om als leidinggevende niet te kiezen – en toch richting te geven? In ‘De kunst van niet kiezen’ laat Danny Mullenders zien hoe balans, zelfinzicht en psychologische lenigheid essentieel zijn in tijden van complexiteit en drukte. Christel Deckers las het boek en deelt haar bevindingen.

Wat gebeurt er als een gerenommeerd psychiater met een afnemend geheugen besluit nog één keer te luisteren – intens, zonder dossier of behandelplan? In ‘Het uur van het hart’ deelt Irvin D. Yalom de essentie van zijn vak in eenmalige gesprekken vol aandacht. Danny Mullenders las het boek en reflecteert.