Eén van de spannendste publicaties over geschiedenis van een spraakmakend medium is 'Het geheim van de Telegraaf'. Mariëtte Wolf is op basis van het verslag van jarenlange onderzoek gepromoveerd tot doctor in de mediastudies. De publieksuitgave van haar inspanningen laat zich lezen als een schelmenroman. Maar ook wie alleen de 484 pagina's tekst wil lezen en de ruim 80 pagina's noten, bronnen en literatuuropgave voor gezien houdt, moet er wel de tijd voor nemen.

Essentie van communicatie is de opvolger van het succesvolle ‘Basisboek communicatie’, de klassieker van Wil Michels die in de loop der jaren heel wat hbo-studenten de weg gewezen heeft in de boeiende wereld van de bedrijfscommunicatie.

Met Homo Zappiens schreef Wim Veen een ode aan de jeugd van tegenwoordig.

Google even op ‘Basisboek crossmedia concepting’ en u ziet wat de auteurs met crossmedia bedoelen. Websites over het boek, recensies, een toelichting van de auteurs in blogs en tweets van crossmediaboek. De boodschap is: dit is het eerste boek over het maken van een crossmediaal concept en het loopt als een trein. In Basisboek crossmedia concepting beschrijven Indira Reynaert en Daphne Dijkerman wat crossmedia inhoudt en hoe je hiervoor een concept maakt met een opdrachtgever.

Met deze handleiding en werkboek laat Ina Vandewijer een prachtig boek het levenslicht zien. Verhalen vertellen is een onderdeel van iedere cultuur. Verhalen hebben door de geschiedenis heen bijgedragen tot progressiviteit, begrip en verbinding van mensen. Door 'Storytelling' kunt u deze oude kunst ook weer toepassen in uw werk en in uw gezin, als prachtige compensatie voor te veel televisie kijken en op internet zitten.

Bijna dertig jaar lang verzamelde Evert van Wijk als communicatiedeskundige tips en trucs over hoe je je als geïnterviewde moet gedragen in de wereld van de media. Zonde om voor mezelf te houden, concludeerde hij en bracht het samen in het boek: Mediagenie(k), met als sprekende ondertitel ‘Presenteren, debatteren en omgaan met de pers’.

'Crisiscommunicatie', geschreven door Gerard F. Boulogne, is een handig en compact geschreven handleiding voor het stapsgewijs ontwikkelen van een crisiscommunicatieplan of crisiscommuncatiehandboek voor elke organisatie. Het bevat geen anekdotes en voorbeelden uit de crisiscommunicatiepraktijk maar wel veel tips en niet te vergeten de tien gouden regels.

Het gaat misschien wat ver om van een Babylonische spraakverwarring te spreken, maar dat het hoger onderwijs en het bedrijfsleven elkaar maar moeilijk verstaan, is toch wel zeker. Waar komen anders al die klachten over het niveau van afgestudeerde HBO’ers en academici vandaan? Die gaan nog niet eens zozeer over de kennis die ze van school hebben meegebracht. ‘Maar je kunt er nog zo weinig mee,’ verzucht het bedrijfsleven te vaak als er weer een kersverse schoolverlater is aangenomen.

In de toekomst hebben we allemaal een alter ego op het web, dat net als wij kennis vergaart, leert en redeneert. Het web is trouwens overal aanwezig en verwerking van informatie gaat door alledaagse dingen en activiteiten. Als we een kamer binnenkomen, passen licht en temperatuur zich aan onze activiteit. Of we nu op de bank gaan zitten met een boek, of in de keuken gaan koken, het licht is altijd perfect daar waar we het nodig hebben. Sciencefiction of werkelijkheid? Misschien is het nu nog sciencefiction, maar in 'Me the Media' van Jaap Bloem, Menno van Doorn en Sander Duivestein kunt u lezen dat veel science fictie inmiddels werkelijkheid is geworden.

'Het Media Handboek', geschreven door twee van de meer bekende en ervaren communicatieadviseurs van ons land, is geen academisch studieboek. Dit boek van Charles Huijskens en Dig Istha is een exercitie in het trekken van lessen uit de dagelijkse communicatiepraktijk.

'Piano leren spelen doe je niet alleen uit een boek. Iemand die echt handig en muzikaal is en bovendien ook nog noten leert lezen, zal door de combinatie van theorie en praktijk zijn talenten in de regel nog beter kunnen aanwenden', zegt Evert van Wijk in zijn boek 'Mediagenie(k)'. Dat geldt dus ook voor dit boek met allerlei nuttige tips en praktische aanwijzingen hoe om te gaan met de media. Maar de auteur van 'Mediagenie(k)' illustreert zijn adviezen met allerlei sprekende voorbeelden en anekdotes uit de praktijk. Evert van Wijk is een echte praktijkman, maar het is de vraag of Van Wijk erin slaagt om zijn ervaring over te brengen.

Genoot u vroeger ook zo van de verhalen die uw grootvader vertelde? Of herinnert u zich Jochem de Bruin in het Rabobank-spotje, die in duidelijke termen vertelt waar de Rabobank voor staat? Zijn internationale collega's vinden het in het begin uiterst amusant, maar langzaamaan wordt hun spot door respect vervangen. Verhalen boeien, ook in de bedrijfscontext en dat is iets wat feiten en cijfers niet kunnen. In 'Corporate stories' van Astrid Schutte en Theo Hendriks leest u wat verhalen kunnen betekenen voor uw bedrijf en hoe u er zelf een kunt creëren.

Wie zich het reclamespotje herinnert van Jochem de Bruin van de Rabobank uit 2004, kent de betekenis van een goed verhaal. Het verhaal van een provinciale Rabobank-medewerker die zijn haute finance collega's trotseert, zette de Rabobank geweldig in de kijker. 

Interne communicatie is een boeiend vakgebied. Uit onderzoek blijkt dat bij goed presterende bedrijven tachtig procent van de medewerkers vertrouwen heeft in de leiding en vindt dat het management echt naar hen luistert. 

Wie het boek De professionele communicatieafdeling van Vera de Witte dichtslaat, vraagt zich af waar het toch zo vreselijk mis is gegaan met de communicatieafdeling. Want terwijl ze de laatste jaren steeds meer ruimte heeft gekregen om strategische waarde aan de organisatie toe te voegen (‘de deur van de Board staat voor communicatie altijd open’), is ze verstrikt geraakt in uitvoerende taken. En dus groeit de onvrede onder het topmanagement. Want die redeneert dat communicatie wel wat meer mag leveren dan het antwoord op de vraag of de personeelskrant ja dan nee online moet. Het is geen prettige ontwikkeling voor de communicatiefunctie, gezien ook de onbarmhartig aanrollende ontslaggolf.

'Wie durft... de afdeling communicatie op te heffen?' Het moet gezegd worden: het is een zeer aansprekende titel. Iedere zichzelf respecterende organisatie heeft immers een afdeling communicatie. Het is nogal een gedurfde uitspraak!