Homo Reflectus - Zelfvertrouwen vanuit eenheid

Want leggen we die ander niet gewoon op dat hij/zij het zo moet doen als wij vinden dat het moet? Ook als we de ander zogezegd wel degelijk ruimte geven doen we dat op een manier die past bij de voorwaarden die wij daaraan stellen. Zeker als onze leiding bol staat van de verantwoordelijkheid voor resultaten en/of doelen.

Onze identificatie bepaalt ons leiderschap

Degene die wij betitelen met ‘ik’ (wijzelf dus) ontstaat binnen een zichzelf repeterend systeem. Het ‘ik’ heeft zijn identificatie verkregen door de interpretatie van zijn ervaringen. Vanuit deze vereenzelviging worden nieuwe ervaringen op een bij deze identificatie passende wijze waargenomen en geïnterpreteerd. Hierdoor herhalen we onszelf continue. Door ons bewust te worden van onze conditioneringen die geleid hebben tot onze overtuigingen zijn we meer in staat om de controle terug te krijgen over dat ‘ik’ wat de regie voert over ons.

Een verhelderende dialoog met onszelf

Als we beter begrijpen hoe het identificatieproces verloopt en ook weten waarmee wij ons hebben vereenzelvigd, gaan we beter snappen waarom we zo ‘getriggerd’ worden door situatie X of Y. Of waarom we altijd uitkomen bij gedrag wat een ‘negatieve’ invloed heeft op onze stemming of altijd leidt tot conflicten. We gaan beter begrijpen waarom we doen wat we doen en hoe we dat doen.

Een reis door de evolutie van de mensheid

In dit boek neem ik je mee op reis en laat ik je kennismaken met het ‘ik’ als hoofdrolspeler die het ‘zelf’ weer gaat ontdekken door te zien welke invloeden dit ‘ik’ ondergaat waardoor het dat specifieke ‘ik’ wordt wat wij herkennen en ons zelfbeeld noemen. Dit zelfbeeld wat een bepalende invloed heeft op de ontwikkeling van de persoonlijkheid en daarmee op de kansen en beperkingen van het leven. We zullen zien welke rol religie speelt, individualisme, materialisme, maakbaarheid, radicalisering en het recht van meningsuiting. Al deze maatschappelijke ontwikkelingen hebben geleid tot de creatie van dat hele specifieke ‘ik’.

Acceptatie van de strijd

Oordeelloosheid wordt nogal eens naar voren geschoven als de oplossing van allerlei (innerlijke) conflicten. In mijn boek laat ik zien dat we allereerst strijd als fenomeen passend bij het leven hebben te accepteren. Pas als we dat doen gaan we grip krijgen op de ‘cyclus van strijd’ en hoeft strijd niet te ontaarden. We zullen zien dat chaos en crisis belangrijke fenomenen zijn in leerprocessen van mensen en dat rust de kans op harmonie vergroot. Maar hoe doe je dat? Hiervoor is het nodig dat we meer gevoel en beeld krijgen bij fenomenen als dualiteit en non-dualiteit, veelheid en eenheid.

Geen stappenplan

Dit boek biedt geen stappenplan omdat ik simpelweg vertrouw op de denkkracht en het zelfsturende vermogen van de lezer. Als we leiding geven aan anderen hebben we de (morele) plicht om onszelf steeds weer ter discussie te stellen. Dit boek geeft daar meer dan voldoende stof voor.