Wanneer het drietal, na een gevangenisstraf van zeven jaar, vrijkomt besluit ghostwriter Stella uit fascinatie voor de zaak en de dubieuze schuldtoekenning een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel, Ingmar. Voor hem en zijn reputatiegerichte familie is het de kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn imago te verbeteren. Gedurende de gesprekken die Stella met Ingmar voert als research voor haar boek, geraken de twee dichter bij elkaar. De waarheid lijkt echter verder weg dan ooit. Komt de waarheid aan het licht? Je leest het in ‘Over het spoor’.
‘De koe en de kei, de zee en de wolken hebben een bestaan, of in ieder geval een plaats in de wereld, maar er is geen sprake van een narratief. Ze bestaan of ze leven en dan verdwijnen ze of ze gaan dood. Daartussenin is er weliswaar, soms met enige moeite, een begin, een midden en een eind aan te geven, maar dat wil nog niet zeggen dat er een dramatisch verloop is. Er is geen verhaal.’
Keuris combineert op interessante wijze diverse schrijfstijlen. Het ene moment is dat haast koel en zakelijk om kort daarna de switch te maken naar indringend en emotioneel. Een opbouw die je zelden tegenkomt, maar verrassend en verfrissend is.
‘Het onheilspellende gevoel dat mijn gemoed sinds vrijdagochtend in zijn greep houdt, is nog altijd niet weggetrokken. Niet dat ik zoveel waarde hecht aan gevoelens en intuïtie –ik denk niet dat er iets bestaat als het lot of voorbestemming.’
Wanneer de auteur, middels de vele geloofwaardige dialogen, met haar personages iets meer de diepte ingaat, blijkt plotseling dat de rolverdeling, die in eerste instantie zo voor de hand leek te liggen, toch niet zo vanzelfsprekend is. Zo is Ingmar minder zelfverzekerd en arrogant dan hij doet voorkomen en ga je je afvragen of Julien wel alleen die blowende, depressieve , psychotische jongen is die hij lijkt te zijn.
Voor zover de karakteriseringen van de daders. Daarnaast komt ook het personage Stella prima uit de verf. Ze heeft een verre van gemakkelijk en toegankelijk karakter, maar juist dat maakt haar écht.
‘Wat me altijd heeft gefascineerd aan onopgeloste moordzaken, of opgeloste moordzaken waarbij getwijfeld wordt aan de schuld van de veroordeelde, is dat iemand het weet. Iemand heeft het antwoord op de vraag wat er met Natalee Holloway is gebeurd, waar Madeleine McCann is gebleven.’
De schrijfstijl van Keuris is vlot en gemakkelijk, maar daar loert wel een gevaar. Wanneer je niet bij het verhaal blijft, dan mis je diverse belangwekkende en interessante details die leiden naar een goed uitgewerkt plot.