Voor de rechtvaardigheid geldt dat iedereen lijkt te weten wat hieronder verstaan wordt, zolang wij maar niet verder vragen. Net als de tijd lijkt ook de rechtvaardigheid relatief, waardoor die ons steeds ontglipt. Volgens de Zwitserse theoloog Emil Brunner (1889-1966) kunnen wij het bij pragmatisme en relativisme niet laten. Want de rechter, de wetgever en de politicus moeten wel degelijk weten wat een rechtvaardige wet is. En een werkgever moet weten wat een rechtvaardig loon is. En een volk, dat kiezen moet, moet ook kunnen weten wat een rechtvaardige staatsvorm is. Over rechtvaardigheid zijn alle mogelijke filosofieën ontwikkeld. Maar wat het christendom hierover te zeggen heeft is niet altijd duidelijk geweest. En voor een religie die reeds voor dít leven een richtsnoer wil bieden, mag dit verbazing wekken. Als de gerechtigheid ons inderdaad ‘gebiedt’, dan moeten christenen (en anderen) ook kunnen weten wat hen als sociale en staatkundige rechtvaardigheid geboden is.
De centrale vragen in Brunners Gerechtigheid zijn buitengewoon belangwekkend. Welke relevantie heeft het Evangelie voor vragen met betrekking tot de sociale rechtvaardigheid? Welke verantwoordelijkheid hebben wij als het gaat om de rechtvaardigheid in de politieke orde? Welke betekenis heeft christelijke rechtvaardigheid binnen het bereik van het huwelijk, het familieleven, en in de economische sfeer van de burgerlijke samenleving? Wat betekent het perspectief van de goddelijke openbaring, voor de rechtvaardigheid in de internationale orde?
De scheppingsleer van de Bijbel biedt oriëntatie bij deze vragen. Met de schepping zijn goddelijke ordeningen meegegeven die het gemeenschappelijk leven structureren. Deze ordeningen zijn richtinggevend voor een handelen dat rechtvaardig wil zijn. Ze brengen rechten en plichten mee die door een ieder die met rechtvaardigheid van doen heeft gerespecteerd dienen te worden. Het doel dat Brunner beoogt, is tweeledig. Gerechtigheid wil de kennis betreffende deze ordeningen doen herleven. Anderzijds wil het boek geen theoretische beschouwing alleen, maar juist concrete en praktische verwerkelijking geven.
Dr. Timo Slootweg, die de inleiding bij deze vertaling schreef, doceert Filosofie van Recht en Ethiek te Leiden. Zijn inleiding plaatst Brunners Gerechtigheid in het complexe en omvattende kader van zijn wetenschappelijke arbeid en verheldert het verband met zijn christelijk personalisme.
