Dominique Haijtema interviewde hen en schreef daarover 'De goeroegids'. Een boek dat boeiende doorkijkjes biedt in de persoonlijkheden, denkbeelden en methoden van de meest succesvolle managementdenkers van dit moment. Ooit verliet ik verontwaardigd de one man show van een van de succesvolle managementgoeroes van dat moment en besloot nooit meer naar een optreden van een goed gebekte seminarleider te gaan. Praktijkervaring, gecombineerd met het lezen van boeken van gerenommeerde wetenschappers levert voor mij meer dan genoeg inspiratie op. Bovendien houd ik op die manier veel geld over voor nog leukere dingen. Een ander bijkomend voordeel is dat ik straffeloos boos commentaar in de kantlijn kan schrijven. Zodoende heb ik wel wat gemist, zo blijkt na lezing van 'De goeroegids' van Dominique Haijtema. Dit toegankelijke en interessante boek bevredigt namelijk de nieuwsgierigheid naar welk mens er achter het succes van grote ego's als Jeroen Busscher, Remco Claassen en Jan van Setten zit.
De auteur geeft bovendien inzicht hoe recente sterren als Roos Vonk en Ben Tiggelaar naar organisaties en management kijken. Ze slaagt er daarbij in om de essentie van hun methoden kort en krachtig voor het voetlicht te brengen, denk aan succesvolle managementauteurs en -docenten als Daniel Ofman, Léon de Caluwé en Jos Burgers. En gelukkig geeft Haijtema nog vele bruikbare tips voor iedere manager. Dominique Haijtema sprak met 13 populaire Nederlandse managementdenkers, bundelde de resultaten van de interviews en voorzag deze van een uitgebreide inleiding. Ik beleefde twee plezierige avonden aan het boek. Ik beveel het aan voor een Transatlantische vlucht of lange treinreis. De schrijfster slaagt erin met haar vragen tot de kern door te dringen, heeft een prettige schrijfstijl en vermeldt na elk interview de belangrijkste managementadviezen van haar gesprekspartners. Ook heeft zij van elk van hen een kort CV en een foto bijgevoegd. Zo maak je niet alleen kennis met de denkwijzen maar ook met de persoon van de 'goeroe'. Twee thema's lijken de schrijfster vooral bezig te houden. Ten eerste wat de essentie van goed leiderschap vormt. En verder wat de verklaring is voor de discrepantie tussen de energie die gestoken wordt in verbetering van management en organisaties en de schamele resultaten hiervan. Naast haar fascinatie voor het succes van de grootste ego's onder de geïnterviewden, vormen deze vragen de rode draad in 'De goeroegids'. Dominique Haijtema kan goed interviewen en schrijven. In dit boek is zij minder sterk in verbanden leggen en conclusies trekken. Zij probeert dit gedeeltelijk in de inleiding op de interviews maar dan is de lezer daar nog niet aan toe. Inmiddels weet ik nog steeds niet waarom wij massaal luisteren naar Remco Claassen of Manfred Kets de Vries. Desondanks ben ik ze wel veel aardiger gaan vinden. 'De goeroegids' heeft ook - uitsluitend goede boeken doen dit - nieuwe vragen opgeroepen. Zo vraag ik me af of bestsellers en dure seminars al eens een betere leidinggevende opgeleverd hebben. En hoe groot is het nut van het werk van Roos Vonk voor managers, vergeleken met dat van Geert Hofstede? Waarom staat Marijke Lingsma niet drie maal in de week op een podium? Heeft Geert Hofstede echt nog nooit van Daniel Ofman en zijn kernkwadranten gehoord? Is het toeval dat Ben Tiggelaar, Fons Trompenaars en Jan van Setten samen 10 dochters hebben en geen enkele zoon, terwijl Geert Hofstede 4 zonen heeft en geen dochter? Of is hier meer aan de hand? De antwoorden op deze en andere vragen zijn gedeeltelijk tussen de regels te vinden. Gewoon lezen dus dit boek en hopen dat Dominique Haijtema snel een vervolg schrijft.