Starbucks

Joseph A. Michelli heeft maandenlang onderzoek gedaan en interviews gehouden met Starbucks-medewerkers om achter het succesverhaal te komen van deze organisatie. Het boek 'Starbucks' is het resultaat. De principes die Starbucks tot een succes hebben gemaakt en tot nu toe hebben gehouden, zijn er slechts vijf. Ik noem ze even: maak het je eigen, alles is belangrijk, verras en verheug, verwelkom verzet en laat je sporen na. Nadat Joseph A. Michelli de interessante geschiedenis van Starbucks heeft toegelicht, gaat hij al snel over tot de succesverhalen van Starbucks-medewerkers.

Tussendoor licht Michelli toe dat het voor elke onderneming, groot of klein, van groot belang is om vooral vast te blijven houden aan de bij oprichting vastgestelde principes en open te blijven staan voor het 'leren' van je cliënten en medewerkers. Michelli sluit ieder principe af met ideeën die u toe zou kunnen passen in u organisatie, om er zo voor te zorgen dat de successen van Starbucks ook uw successen kunnen worden. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de volgens de auteur waargebeurde verhalen van de medewerkers enigszins over de top zijn. Naast koffie verkoopt Starbucks geen cannabis maar wel andere koude en warme dranken. Daarnaast verkoopt de winkelketen ook gebak en andere etenswaren. In 1971 werd de eerste Starbucks geopend in Seattle. Hier werden kwaliteitskoffiebonen en koffieapparatuur verkocht. In het begin werden de koffiebonen ingekocht bij Peet's Coffee & Tea, maar al snel werd besloten om de koffiebonen direct bij koffieboeren in te kopen.

In 1982 voegde ondernemer Howard Schultz zich bij het bedrijf. Na een bezoek aan Milaan stelde hij voor om naast de verkoop van losse koffiebonen ook koffie- en espressodranken te gaan verkopen. Dit plan werd door de drie oorspronkelijk oprichters verworpen. Het bedrijf zou hierdoor teveel afwijken van zijn kernactiviteiten. Schulz was echter overtuigd van zijn plan en besloot in 1985 zijn eigen keten met koffiewinkels op te richten onder de naam Il Giornale. De oorspronkelijke Starbucks-oprichters kochten in 1984 hun eerste leverancier (Peet's Coffee & Tea), om vervolgens in 1987 Starbucks te verkopen aan Il Giornale. Schulz doopte alle bestaande vestigingen van Il Giornale om naar Starbucks, waarna een snelle expansie volgde. De eerste Starbucks buiten het Noord-Amerikaanse continent werd in 1996 geopend in Tokio. Starbucks heeft inmiddels vestigingen in 30 verschillende landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Indonesië en Frankrijk. Sinds 2007 schenkt Starbucks ook koffie op Nederlandse bodem. Naast de verkoop van koffie bestaat de marketingstrategie van Starbucks onder andere uit het positioneren van de winkel waar de mensen willen verblijven, naast thuis en het werk. Dit is dan ook de reden dat Starbucks plekken ingericht heeft waar cliënten comfortabel kunnen zitten en waar men kan werken. Starbucks zijn veelal voorzien van stopcontacten en een draadloos netwerk. Hierdoor blijven cliënten soms uren werken in een Starbucks. Het blijkt dat het succes van Starbucks in sommige delen van de wereld kon worden herhaald. Dat dit niet in alle landen werkte zou onder andere komen door een al verzadigde markt. Wrang genoeg zijn er bijvoorbeeld vooralsnog geen vestigingen van de keten in gidsland Italië. Maar ook de hoge kosten voor goede locaties in centra van steden zouden Starbucks ervan weerhouden om in sommige landen winkels te openen. Joseph A. Michelli beschrijft in 'Starbucks' over de koffieketen die wereldfaam verwierf: 'De vijf principes van het succesverhaal'. Dit doet hij aan de hand van de 5 principes die Starbucks toepast in de organisatie. Deze 5 principes zorgden ervoor dat Starbucks is geworden tot een fenomeen in de zakenwereld. Michelli heeft toegang gehad tot alle geledingen van Starbucks. Hij laat in 'Starbucks' zowel de CEO maar vooral de mensen op de vloer aan het woord. En dit is gelijk wat 'Starbucks' een bittere smaak geeft. Ondanks het feit dat het boek interessante tips bevat voor ondernemers, en ondanks het feit dat de 5 principes van Starbucks toepasbaar zijn in ieder bedrijf, is 'Starbucks' in mijn ogen een (on)echt Amerikaans boek. U krijgt vooral een uiteenzetting hoe Starbucks ervoor zorgt dat de klant altijd op de eerste plaats komt. En hierin zijn nog al wat voorbeelden gegeven waar ik als lezer geen beeld bij heb. Het heeft een zeer hoog soap-gehalte. 'Starbucks' staat vol typisch Amerikaanse voorbeelden rondom een opsomming van open deuren. Het is volgens de auteur gebaseerd op waargebeurde verhalen en anekdotes, maar niet onderbouwd door enige theorie. Michelli schrijft alsof hij permanent in Starbucks zou willen wonen. In 'Starbucks' is geen enkele negatieve ervaring of commentaar te ontdekken waarvan de lezer iets zou kunnen leren. Ook Starbucks-zaken die minder goed lopen zult u niet terugvinden. Volgens 'Starbucks' is: 'Starbucks' de perfecte organisatie. En dat is volgens mij geen zuivere koffie.