‘We strijden met elkaar. We zijn het met elkaar oneens. Hij verwent de kinderen om bij hen in het gevlij te komen en ondergraaft mijn opdrachten en verboden, waardoor ik als handhaver alleen kom te staan.’ Wanneer John zelfmoord pleegt raakt het gezin ontwricht en valt uiteen. Er ontstaat een verwijdering tussen Margaret en haar kinderen. Celia en Alec vertrekken respectievelijk naar San Franciso en New York. Michael gaat weliswaar ook zelfstandig wonen maar wordt geteisterd door zijn regelmatig terugkerende psychoses.
‘Ik sprak met hem vooral over psychoanalytische cultuurkritiek, de theorieën over trauma’s van bevolkingsgroepen en af en toe over mijn hevige paniekaanvallen bij de gedachte dat Caleigh me binnenkort zou verlaten voor een vrouw.’ Adam Haslett hanteert een fraaie en levendige schrijfstijl. Zijn taalgebruik is eigentijds, to the point en origineel. Hij weet hiermee de vele emotionele scenes mooi te verwoorden. Bovendien laat de auteur zien over een groot empathisch vermogen te beschikken. De wijze waarop hij zijn personages laat acteren, bewijst dat onomstotelijk. ‘Paul piekerde over de vrijheid die hij kwijt zou zijn in een denkbeeldige toekomst, terwijl mijn lichaam aanspraak maakt op al mijn aandacht. De tranenvloed bracht hem weer aan mijn zijde. Hij sloeg zijn armen om me heen, en al was ik woedend dat ik hem zo nodig had, ik vlijde mijn hoofd tegen zijn borst.’ Haslett koos voor een zwaar en tevens ambitieus thema voor zijn boek. Door zijn fijne schrijfstijl en het vleugje humor dat hij in zijn boek verwerkt, is het verhaal weliswaar met regelmaat emotioneel, maar nergens zwartgallig. Conclusie: ‘Denk me weg’ is een zeer fraai literair werk met een gewaagd thema!