Vergezichten vanaf een mijlpaal

Gerrit de Boer, oud-rechter en schrijver van een reeks van boeken over zijn studententijd, zijn leven, zijn rechterschap, Ierland en de door hem beleefde coronaperikelen tijdens de eerste golf, heeft in het bereiken van de eerbiedwaardige leeftijd van tachtig jaar een gerede aanleiding gevonden andermaal enkele gedachten aan het papier toe te vertrouwen.

Het was een bezigheid die de schrijver ervoor behoedde weg te kwijnen in een troosteloos bestaan van eenzaamheid. Pen en papier waren zijn trouwe metgezellen die al eerder gediend hadden als instrumentarium voor het uiten van zijn gedachten. Zij behoorden tot de “bubbel” van het huishouden waarvoor de anderhalve meter niet gold.

Vanaf de door hem gepasseerde mijlpaal werpt hij een scherpe blik op de einder. Het schier eindeloze zeegezicht dat zich aan hem voltrok, schiep rust om het leven in al zijn schakeringen als een spiegeling van de zee te overdenken. De vruchten daarvan vinden hun neerslag in een palet aan uiteenlopende onderwerpen, die de revue passeren en het lezen waard zijn.

Het zijn observaties waarvoor de schrijver inspiratie vond in de beschutting van zijn andermaal tot een bunker geworden studeerkamer. Een enkele keer waagde hij zich schoorvoetend buitengaats als een dakloze dolend in uitgestorven straten. Na de lang verwachte vaccinatie hoopt hij zich wat onwennig aan het daglicht bloot te stellen als een beer uit de winterslaap.